Dag 1: Jakarta

Stipt om 9 uur vertrekt ons vliegtuig. Gek genoeg krijgen we een paar uur later nog een maaltijd (inmiddels 12 uur). Nog een paar uur later gaat het licht pas uit. Jammer, want je wil snel slapen omdat de nacht zo kort is. De volgende dag compenseren ze dit door het licht heel lang uit te laten en de luiken potdicht te laten. Wij mogen het absoluut niet open zetten om het daglicht binnen te laten. blijkbaar mogen we niet wennen aan het lokale ritme. Om 1 uur lokale tijd krijgen we pas ontbijt. Inmiddels het al 6 uur licht. Geslapen hebben we uiteindelijk niet (of nauwelijks; wel ergens weggedommeld geloof ik). Om 3 uur landden we op Kuala Lumpur. Hier moeten we even het vliegtuig verlaten. Het is een grote moderne luchthaven (ik tel 3 verkeerstorens) maar is verder erg rustig. We bezoeken een kleine arboretum welke zich verrassend genoeg hier bevond. We hebben niet veel rond kunnen kijken, want een half uurtje later moesten we ons alweer aan de gate melden.
Al wachtend op het boarden oefenen we, tot licht vermaak van naast ons zittende locals, wat woorden en zinnetje bahasa. En we krijgen nog taxi tips voor Jakarta van een Europeaan die er woonde. We moeten blijkbaar Bluebird hebben.
Terug aan boord is de kist weer schoongemaakt. Mijn puzzelboekje hebben ze maar laten liggen. Gelukkig, wat moet ik zonder mijn sudoku's :). We vertrekken te laat doordat een aantal mensen niet op tijd boarden. Dit is een kort vluchtje van 1:40. Helaas valt er niet zoveel te zien uit het raam door de bewolking. Ik kijk mijn filmpje maar af, en Karin oefent haar Bahasa met een taal spelletje op het systeem. We landen wat te laat, maar Bas, mijn neef die me ophaalt van het station, stond ook in de file. Na het nodige gezoek ( we stonden ieder bij een andere uitgang) elkaar gevonden. Hij heeft zijn neefje Kiki meegenomen.
De weg naar Bas zijn huis was 1 lange file. Enkele sluiproutes ten spijt duurde het toch een aantal uur voordat we in Tandjong Priok aankwamen. Daar eerst langs een van de vele grote malls voor wat eten en een poging tot wat Belanda ontbijt.

Uiteindelijk komen was bij Bas thuis en zie ik na vele jaren mijn tante Mien weer. Ze is al oud en erg in de waar, maar maakt op mij toch een vrolijke indruk.

Omdat het al zo laat is besluiten we maar hier te logeren, als is de logeerkamer erg klein (er past net een 1 persoonsbed in). Even de klamboe opgehangen, en daarna geslapen als een os tot laat in de ochtend. Karin heeft helaas niet geslapen :(.