We zijn er nog? Bijna weg

We waren er klaar voor. Rugzakken bijna ingepakt, nog een paar kleine dingetjes doen. Op het moment dat Jeroen alvast wil inchecken online, begint de ellende. Mijn paspoort ligt niet op op mijn bureau waar ik dacht dat hij lag.Ik schrik en doorzoek mijn tas: dan moet hij daar inzitten. Ik keer mijn tas helemaal ondersteboven: geen paspoort. Ik begin lichtelijk in paniek te raken. Mijn bureau, tassen, jassen alles doorzoek ik: geen paspoort. Stapels papieren, stapel was, alles gaat ondersteboven, maar geen resutaat. Nu raak ik echt in paniek, na alles nog 3 keer doorzocht te hebben ben ik ten einde raad. Er lijkt niks anders op te zitten dan een noodscenario in te zetten. We gaan naar het politiebureau en doen aangifte. We hopen hiermee op Schiphol nog een nooddocument aan te kunnen vragen. Hoewel we pas om negen uur hoeven te vliegen, vertrekken we om 3 uur al richting de luchthaven. Michiel brengt ons. Bij de Marechaussee vragen we om een noodpaspoort. Dat kan wel, maar dan heb je wel een ID nodig- tja die was ik dus net kwijt. alternatief was een uittreksel van het GBA, maar de gemeente is dicht op zaterdag. en dan is het ook nog maar de vraag of Indonesië zo'n document überhaubt accepteert! We komen dus niet verder. Ik stort in; gelukkig blijft Jeroen erg kalm. Het wordt duidelijk dat een reis vandaag naar Jakarta er niet in zit. We moeten de vlucht omboeken. Maar hadden we daar geen extra (betaalde) optie voor moeten nemen bij de booking? Help! komen we ooit nog weg? De vrouw bij de KLM-balie is erg vriendelijk. We mogen omboeken mits dezelfde klasse beschikbaar is. Dat blijkt als eerste donderdag te zijn, vijf dagen later dus. Dat is wel jammer, maar gelukkig kunnen we voor diezelfde kosten (135 euro) ook de terugweg uitstellen. Dat wordt dus nog een paar dagen exra werken, maar goed: dat moet dan maar. Eenmaal betaalt wordt ik weer rustig. We gaan nog steeds op vakantie, alleen wat later. Er valt nu niks meer aan te doen en ik heb een paar dagen om een nieuw paspoort aan te vragen. We pakken de trein terug en zijn om zes uur weer thuis. zucht.
De volgende dat begin ik systematisch het hele huis op te ruimen. Als ik hem nu nog vind scheelt me dat weer 135 euro voor een nieuw paspoort (inclusief boete voor het kwijtraken en de kosten voor een versnelde procedure). Ik werk van boven naar onder, veeg de vloeren, vouw de was, orden mijn papieren en ruil mijn zomer- en winterkleren om. Met meer structuur wordt ook mijn hoofd schoner. Als ik een document in mijn tas stop (je weet wel, die ik als eerste doorzocht heb en daarna nog 3 keer) voel ik iets in het zij vakje van de binnenzak: dat meen je niet! Welk kaboutertje heeft mijn paspoort daar ingestopt? Opluchting, maar ook schaamte. Hoe is het mogelijk?
De rest van de dag gaan we naar de sauna. Even ontspannen. heerlijk. maandag tot en met donderdag gaan we weer werken. De deadline is achter de rug, dus ik kan nu nog een paar dingen rustig afmaken. Dinsdagavond gaan we naar het nieuwe Luxor theater voor de voorstelling cirque Stiletto van Ellen ten Damme. Al met al dus nog een fijne extra dagen en ga ik nu veel uitgeruster op reis. Onze tassen gepakt en nu echt klaar... Over een paar minuten gaat ons vliegtuig.