Dag 7: Pangandaran National Park

We blijven net wat te lang in bed liggen om onze afspraak om 8 uur te halen. Ik loop maar even naar het afspraakpunt toe terwijl Karin nog even haar ontbijt opeet en aan het blog werkt.
Iets verlaat lopen we naar de ingang van het park. We waren eigenlijk niet van plan om geen gids te nemen. Maar eenmaal daar doet een gids een goed aanbod en besluiten we daar maar op in te gaan. Voor 100.000Rp per persoon krijgen we een tour van 3 uur waarbij hij van alles zal laten zien. In dit was inclusief te toegang van 30.000Rp (7.000 voor locals).

Bij de ingang zien we meteen de eerste apen (makaken). We volgen de gids het park in en hij laat wat overblijfselen van de tweede wereldoorlog zien (een klein gangenstelsel waar we maar niet in gaan omdat Deborah claustrofobisch is) en wat restanten van de hindoe cultuur.
Onze gids houdt duidelijk niet van gebaande paden en werken onze dus door de begroeiing. We zien o.a. zwarte apen, herten, leguanen en een schorpioen. In verschillende grotten zien we ook de nodige vleermuizen. In één grot zitten ook stekelvarkens. De gids lokt ze met wat geluid en pinda's. Uiteindelijk zet hij ons af op "white sand beach" waar hij voor ons een plekje heeft geregeld op een mat bij een snorkel verhuurder.
Hier kunnen we nog even zwemmen en zonnen, wat we dan ook doen. De verhuurder beschermt onze spullen tegen de apen, wat wel zo prettig is.
Het zwemmen is wel lastig. De golfslag zet je hard terug op het strand, en onderwater zit het vol met koraal banken. We lopen dan ook de nodige schrammen op. Rond een uur of 2 besluiten Karin en ik dat we genoeg in de zon gelegen hebben. Deborah wil nog even blijven, en we spreken af elkaar later op de dag weer te ontmoeten.
Terwijl we naar de uitgang lopen zien we van dichtbij weer de nodige apen en een groepje mannetjes herten.

Terug in het hotel douchen we het zout van ons lichaam en relaxen we even op de patio. Terwijl ik deze blog type, bedenken we wat we gaan doen. Nog een dagje blijven of morgen met de trein naar Yogyakarta? We besluiten het laatste.
We willen eerst nog even naar de zonsondergang kijken, en wellicht Deborah weer ontmoeten, dus we gaan weer even naar de Bamboo Cafe. Hier wordt ik verleid tot een niet goedkope maar wel heel lekkere massage. Omdat het toch alweer laat werd, besluiten we eerst even onze trein naar Yokya te boeken. Economy blijkt vol. Andere opties zijn business class (315.000) of de goedkope optie (150.000) met een busje in 8 uur voor deur tot deur. Na rijp beraad besluiten we business class: 3,5 uur in de trein (+ 1,5 uur bus) is toch aantrekkelijker. Later ontmoeten we Deborah weer in de Bamboo cafe, samen met een Australiër die morgen ook met de trein naar Yokya gaat. We eten wat, en daarna nemen we afscheid van Deborah, die er even op tijd in gaat.

Karin en ik gaan nog even een drankje doen in de Mungil bar met live muziek, voordat we ook maar naar bed gaan. De wekker staat op 6 uur, en om 8 uur worden we opgehaald door een busje dat ons naar het station brengt. Pangandaran was heerlijk relaxed. Ik ben benieuwd wat morgen ons brengt.