de Chileense Andes

De volgende dag reis ik door naar Pucon, dit kost me de hele dag. 's avond check ik in in het hostel waar ik te horen krijg dat de enige kans om de vulkaan te beklimmen de volgende dag is omdat de weersvoorspellingen voor daarna slecht zijn. Dus snel boodschappen doen en gaan slapen. Om kwart voor zeven wordt ik gewekt door Sergio die een van de gidsen zal zijn de berg op (en ik had nog wel de wekker gezet:s). Bij het excursiebureau krijg ik mijn outfit: schoenen, een rugzak, handschoenen, muts, winddichte jas en broek en mat waarmee je de berg af kan. Met twee busjes reizen we af naar het nationale park onder de voet van de vulkaan, waarvandaan we starten. Het valt meteen al tegen. wandelen in de sneeuw is niet zo makkelijk. En dan ook nog de kiespijn die met vlagen heftig terugkomt en die maar nauwelijks gestild wordt door de ibuprofen. Als we bij de lift aankomen blijkt deze niet te werken, waardoor we nog een uur moeten lopen. Daarna wordt het echt zwaar: het steile stuk, al is de sneeuw hier harder waardoor meer grip hebt. Als we nog maar een uur verwidjert zijn van de top, krijgen we te horen dat we terug moeten, er zijn te veel wolken bovenop. Op onze kont gaan we de berg weer af (met de mat omgebonden). Dat gaat snel. Het laatste stuk moeten we weer lopen, wat weer erg zwaar is omdat je voeten ver weg zakken. Ik ben zeker trots op mezelf. Ik heb dan wel niet de top gehaald, dit was een van de zwaarste dingen die ik ooit gedaan heb. 's middags breng ik door in de hangmat, op het balkon, kletsend met anderen uit het hostel, in het spaans, in het casino en 's avonds ga ik naar de hotsprings onder de vulkaan, waar ik heel gezellig een paar engelsen ontmoet. De volgende dag regent het. Dit wordt dus een lui uitrustdagje, hangen op de bank, beetje rondkijken in Pucon, bij het meer en in de stad, filmpjes kijken en wijntje drinken.