Dag 8: van Swaziland naar Zululand

Om half 7 gaat de wekker en na een ontbijtje vertrekken we weer uit het sfeerloze hotel. Al gauw stoppen we voor een kaarsenfabriek (door Steve steevast uitgesproken als kersenfabriek). Het blijkt een soort toeristische ‘Arts and Craft’-centrum te zijn. Er is een marktje met de gebruikelijke souvenirs (beeldjes, kleden en houtsnijwerk), de kaarsenwinkel (die echt schreeuwend duur is; voor een heel klein kaarsje betaal je al snel 5 euro), waar kaarsen met allerlei prints, kleuren en vormen (vooral dieren) te koop zijn, een boekenwinkel en een Baobab Batik shop. Echt goedkoop souvenirs scoren zit er niet bij; we kopen nog een klein beeldje. We rijden door en vanuit de bus komt het verzoek om een lokaal schooltje te mogen bezoeken. Steve zal kijken wat hij kan doen. Uiteindelijk stoppen we bij een school en het schoolhoofd vindt het goed. Hij vraagt nog aarzelend aan Steve of wij wel Engels verstaan en dat kan iedereen beamen. Hij vertelt ons over het schoolsysteem: kinderen moeten vanaf 6 jaar naar school; de leerplicht is in 2010 ingevoerd. De scholen zijn openbaar en de ouders betalen alleen het uniform. Sommige kinderen moeten wel 8 km lopen om naar school te komen elke dag. Tussen de middag eten ze warm en voor sommigen is dat de enige maaltijd die ze op een dag krijgen. In Swaziland schijnen veel aidswezen te wonen (getuige ook de grootschalige anti-aids campagnes en de gratis condooms die je op openbare toiletten kan krijgen). De school bestaat uit losse gebouwtjes waarin verschillende klaslokalen zitten. We mogen binnen bij de 7de klas, waar de grotere kinderen zitten. Bij binnenkomst zijn de kinderen nog erg stil. De leraar die vooral Engels lijkt te geven vertelt ons over wat ze leren: Engels is erg belangrijk: zak je voor Engels, dan zak je voor alles. Andere vakken zijn wiskunde,natuurkunde, godsdienst, tekenen en gymnastiek. In het eerste lokaal zitten vooral jongens; in de klas daarnaast zitten meer meisjes, die op dat moment aan het schilderen zijn. Dat dat zo gescheiden is is toeval volgens de leraar; ze mogen kiezen en gaan dan vooral bij vriendjes en vriendinnetjes zitten. De meisjes zijn overigens een stuk minder verlegen. Eenmaal buiten willen ze allemaal met ons op de foto. We lopen nog door naar een klaslokaal waar de kleinere kinderen zitten. Die zijn heel schattig liedjes aan het zingen en bijbehorende dansjes aan het doen. Bij vertrek geven we het schoolhoofd allemaal 10 rand fooi. Hopelijk wordt het goed besteed. We rijden weer door en komen weer bij de grens met Zuid-Afrika. Weer een paar stempeltjes erbij. Men is hier blijkbaar bang een lege bladzijde te gebruiken, want alle stempels worden creatief ergens tussen gevrot. De provincie waarin we nu zijn heet Kwazulu-Natal, kortweg Zululand genoemd. We lunchen bij een chique hotel en rijden door naar de plek waar we zullen overnachten. Het is best een mooi hotel, maar wederom in de middle of nowhere en veel is er niet te beleven. Het is mooi weer nog dus we kunnen wel even het zwembad in plonsen. Voor het avondeten zijn we helaas weer aangewezen op standaard hotelbuffet. We proberen eerst nog roomservice, maar daar willen ze vandaag niet aan.We weten nog wel een korting voor de vegetariërs te bedingen. Na een drankje in de lounge (er is hier gelukkig wel gratis wifi) mogen we weer vroeg naar bed, want morgen staat er weer een vroege gamedrive op het programma.