Dag 8 en 9: Yokyakarta, Borubudur en Prambanan

We staan 6 uur op. Om 8 uur komt onze pick-up service. Een auto met airco en schokdempers is een hele luxe rit, na wat we gewend zijn. Op het station blijkt dat de bisniz trein die we geboekt hadden een uur later blijkt te gaan dan de economy. Dat is een tegenvaller; we moeten dus twee uur wachten. We lopen het stadje in, maar het is bloedheet (ook al is het pas negen uur 's ochtends). We zoeken iets waar we kunnen zitten en drinken, maar dat blijkt er niet te zijn. We lopen een achteraf gelegen lokale markt op. Daar worden we uitgenodigd om koffie te drinken door een aantal locals die bijna geen Engels spreken. Wel leren ze ons tellen in 4 talen: Javaans, Soedanees, Bahasa en Sumatraans.

Op het station zien we Daniel, de Australiër die we de avond van te voren in Pangandaran al ontmoet hebben. De trein vertrekt een half uur te laat. Via een roestig trapje dat voor ons neergezet wordt gaan we de trein in. De vertaging loopt helaas op: de trein staat vaak stil om een andere trein te laten passeren. Na een uur horen we een luide klap, het stel naast ons springt verschikt op: een ster zo groot als de halve ruit is zichtbaar in het glas. Ze vegen wat glassplinters van hun kleren. Even later komt een conducteur aan met een rol plakband om de schade te hertellen...

Als we aankomen is het inmiddels vier uur geweest. De reden dat we de trein boven de bus verkozen was dat we om half 2 ipv 4 uur zouden aankomen. Niet gelukt en nu moeten we ook nog de weg naar ons hotel vinden. De Becaks zijn niet af te dingen dus gaan we naar de TransJogja bus; het laatste stuk moeten we nog lopen. We komen moe aan. Het personeel is erg aardig. Op de binnenplaats krijgen we een drankje en maken kennis met een groepje oudere Belgen. Na een snelle douche gaan we de omgeving verkennen. Overal zitten hier reisbureautjes die tours aanbieden voor o.a. de Borobodur. We vergelijken er een paar en kiezen uiteindelijk voor een combi tour Borobodur en Prambanan. Deze start 5 uur 's ochtends de volgende dag! Na het eten in het ViaVia restaurant (waar we niet heel tevreden over waren) gaan we op tijd slapen.

De volgende dag gaat om 4.15 de wekker. Om kwart voor 5 moeten we klaar staan. Het hotel heeft ons ontbijt in een pakketje klaargezet om mee te nemen. De tourbus rijdt rond Yogya om de nodige toeristen op te halen. Om half 7 komen we bij de Borobodur. De rest van de groep wilde helaas geen gids, dus gaan we het op onszelf bekijken. Er komen op dat moment ook een paar schoolklassen binnen. Al snel zien we de Borobodur tempel. We gaan de piramidevormige tempel laag voor laag af. Op de zevende en bovenste laag staan de beroemde klokken met de boedha's er in. Op dat moment komen ook 5 schoolklassen aan. Die willen allemaal met ons op de foto. Nog een heel gedoe daar uit te komen. Eenmaal beneden beklimmen we nog de heuvel ernaast waar het heel rustig is. Om half negen krijgen we ontbijt: toast en fruit. Daarna reizen we weer door met een andere bus naar Prambanan. De rest van de groep gaat terug.

Om half 11 zijn we in Prambanan. Ook hier kiezen we in eerste instantie niet voor een gids. De temperatuur is inmiddels ruim dertig graden. De Prambanan tempels zijn snel zichtbaar en imposant om te zien. Een drietal studentes bieden ons een rondleiding aan en daar gaan we graag mee in zee. De Prambanan tempels zijn in 1006 grotendeels ingestort na de uitbarsting van de Merapi (of was heteenaardbeving?). In 1800 zijn ze ontdekt door Nederlanders en de grootste tempels zijn gerestaureerd. In 2006 is er weer veel verwoest door een aardbeving. Daarom kunnen we een deel van de tempels alleen bekijken met een bouwvakkershelm op. De meisjes vertellen alles over de Hindoe goden. Vervolgens bekijken we nog even het museum en worden nog de nodige foto's met locals gemaakt. Helaas hebben we maar anderhalf uur en kunnen niet naar de tempels die verderop liggen.

De bus zet ons weer keurig af bij het hotel. Nadat we opgefrist zijn gaan we Batik shoppen. Jeroen wil het echte spul, niet het machinaalgemaakte wat je hier ook overal kan krijgen. Op aanraden van de hotel eigenaresse bezoeken we de Winoto Sastro. Dit blijkt meer een werkplaats dan een winkel. Een vriendelijke vrouw geeft ons een rondleiding en vertelt alles over het proces. Jeroen past een paar overhemden. Ze zijn 500.000 per stuk, wat hier duur is. We kopen er twee en krijgen 10% korting. Het petje voor mij krijgen we er gratis bij. Na afloop krijgen we nog een drankje aangeboden. Een goede dag voor hen en voor ons.

We besluiten 's avonds opnieuw naar de Prambanan te gaan voor het Ramayana Ballet. Het hotel regelt het ticket en de pickup service. Dit voor 250.000 per persoon, maar dan hebben we ook speciale rang (hoger dan eerste rang, maar lager dan VIP). Een Frans meisje, Julie, die net aankomt in het hotel gaat met ons mee. Prambanan bij nacht is opnieuw spectaculair om te zien. De tempels liggen verlicht op de achtergrond van het openluchttheater. Het stuk is de tweede episode uit het verhaal van Shinta en Rama, welke ook in reliëf in de tempel gebeiteld is. Al snel komen de kleurrijke dansers op. Langs de tempel schieten bliksemflitsen. Dat belooft niet veel goeds. Na tien minuten barst de regen los. De hele VIP voor ons rent weg de VIP kamer in en komt even later terug met paraplu's. Wij kunnen er ook nog een krijgen. De dansers gaan gewoon door, maar het podium is glad geworden. De bui is snel over, maar de rest van de show blijven er kleine buitjes komen. De show wordt halverwege onderbroken voor een dweilpauze, 20 mannen met trekkers hebben het podium in no-time droog. De show eindigt met veel vuur en spektakel. Zeker de moeite waard.